ارتباط اجرای مستمر آکوپیشن های ورزش و مطالعه با کارکردهای اجرایی در سالمندان

مقدمه و اهداف بررسی اثر دراز مدت استفاده از آکوپیشن­ها در ارتقاء توانمندی­های فردی از جمله اقداماتی است که اهمیت کاردرمانی را در زندگی افراد مشخص می­نماید. هدف از مطالعه حاضر پاسخ به این سوال است که آیا افرادی که به­طور مستمر از آکوپیشن­های ورزش و مطالعه استفاده می­کنند، از کارکردهای اجرایی بهتری برخوردار هستند. مواد و روش­ها مطالعه­ی حاضر گذشته نگر با 100 شرکت کننده 95-50 سال انجام شد. نمونه­گیری به صورت خوشه­ای لایه­ای در 4 منطقه تهران انجام گرفت. شرکت کننده­ها بر طبق پرسش­نامه دموگرافیک در 4 گروه فقط مطالعه، فقط ورزش، هر دو و هیچکدام قرار گرفتند و سپس برای بررسی کارکرد اجرایی 3 آزمون استروپ، برج لندن و ویسکانسین را انجام دادند. برای بررسی اختلاف میانگین نمرات آزمون کارکرد اجرایی در 4 گروه از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و برای بررسی تفاوت بین گروه از آزمون مقایسه زوج با اصلاح بنفرونی استفاده شد. یافته­ها افرادی که هیچ آکوپیشن مستمری (ورزش و مطالعه) از نوجوانی تا زمان حاضر نداشتند در مقایسه با 3 گروه دیگر (فقط مطالعه، فقط ورزش، هر دو) در آزمون­های کارکرد اجرایی به­طور معناداری ضعیف­تر بودند (05/0>p)، اما بین سایر گروه­ها (هر دو فقط ورزش، هر دو فقط مطالعه، فقط ورزش و فقط مطالعه) تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه­گیری افرادی که یکی از آکوپیشن­های ورزش، مطالعه و یا هر دو را انجام می­دادند در مقایسه با افرادی که هیچ کدام از این آکوپیشن­ها را انجام نمی­دادند، از کارکرد اجرایی بهتری برخوردار بودند. به نظر می­رسد انجام زود هنگام دو فعالیت مطالعه و ورزش در سال­های جوانی و ادامه آن تا پیری می­تواند از افت شدید کارکردهای اجرایی در پیری جلوگیری کند، اما این نظریه نیاز به بررسی­های بیشتری در مطالعات طولی دارد.